151. Sed hic aliquid dicetur, quomodo reformatur internus homo, et per illum externus. Internus homo non reformatur per solum scire, intelligere et sapere; consequenter non per solum cogitare; sed per velle id quod scientia, intelligentia et sapientia docet. Quando homo scit, intelligit et sapit, quod caelum ac infernum sint, et quod omne malum sit ex inferno, et omne bonum e caelo, si tunc non vult malum quia ab inferno est, sed vult bonum quia e caelo est, tunc in primo gradu reformationis est, et in limine ex inferno ad caelum. Cum homo ulterius progreditur, et vult desistere a malis, in secundo gradu reformationis est, et tunc extra infernum est, sed nondum in caelo; hoc videt supra se. Hoc internum erit, ut homo reformetur; sed nisi utrumque tam externum quam internum reformatur, homo non reformatus est. Externum reformatur per internum, cum externum desistit a malis, quae internum non vult quia infernalia sunt, et magis cum ideo fugit illa, et pugnat contra illa. Sic internum est velle, et externum est facere nam nisi quis facit quod vult, intus est quod non velit, et tandem fit non velle. [2.] Ex his paucis videri potest, quomodo externus homo reformatur per internum. Hoc quoque est, quod intelligitur per verba Domini ad Petrum "Jesus..dixit, Si non lavero te, non habes partem Mecum. Dixit Ipsi Petrus, Domine, non pedes meos tantum, sed etiam manus et caput. Dixit illi Jesus, Qui lotus est, non opus habet, nisi ut quoad pedes lavetur, et mundus est totus" (Joh. xiii. 8-10):