2203. Quod spiritus, dum se manifestant, soleant facies suas variare, usque tamen retinere suam
2203. Prius mihi ostensum est manifeste, quod spiritus cum se manifestarent, quorum facies tam manifeste videre poteram, sicut homo hominem, et hoc saepius, facies {1} suas quandoque variabant, per mutationes ab uno limite ad alterum, sed usque eadem facies in genere retinebatur, sic ut eluceret semper affectio dominans cum suis variationibus, sic erant quasi facies totius affectionis istius {2} speciei, cum suis variationibus. @1 ms. saepius; facies$ @2 imperfectum in ms.$
This page is part of 
© 2000-2001 The Academy of the New Church