172. De Profano et Profanatione (de qua supra, n. 169, in Doctrina). Quod profanatio sit commixtio boni et mali, tum veri et falsi apud hominem (n. 6348). Quod profanare bona et vera, seu sancta ecclesiae et Verbi, non possint alii quam qui primum agnoscunt illa, credunt illa, et magis si vivunt secundum illa, ac postea recedunt a fide, non credunt illa, et vivunt sibi et mundo (n. 593, 1008, 1010, 1059, 3398, 3399, 3898, 4289, 4601; 10284[? 8394], 10287). Quod qui in pueritia credit vera, et postea non credit, leviter profanet; at quod qui vera apud se postea confirmat, et dein illa negat, graviter profanet (n, 6960[? 6959], 6963, 6971). Quod etiam profanent qui credunt vera et vivunt male; tum qui non credunt vera, et vivunt sancte (n. 8082[? 8882]). Quod homo, si post paenitentiam cordis ad mala priora relabitur, profanet, et quod tunc status ejus posterior sit pejor priori (n. 8394). Quod qui in Christiano orbe conspurcant sancta Verbi per immundas cogitationes et loquelas, profanent (n. 4050, 5390). Quod varia genera profanationum sint (n. 10287). Quod illi sancta profanare non possint qui non agnoverunt illa, minus qui non sciunt illa (n. 1008, 1010, 2059, 9188, 10284[? 10287]). Quod qui intra ecclesiam sunt, profanare sancta possint, non autem qui extra (n. 2051). Quod gentes, quia extra ecclesiam, et non habent Verbum, non profanare possint (n. 1327, 1328, 2051, 2081[? 9021]). Quod nec Judaei sancta interiora Verbi et ecclesiae, quia non agnoscunt illa (n. 6963). Quod ideo Judaeis nec detecta fuerint interiora vera, nam si detecta et agnita, profanavissent illa (n. 3398, 3489[? 3479], 6963). Profanatio intelligitur per Domini verba supra (n. 169) allata, nempe, "Quando..immundus spiritus exit ab homine, perambulat arentia loca, quaerens requiem, sed non invenit; tunc dixit, Revertar in domum meam, unde exivi; cumque venit et reperit illam vacuam, et scopis purgatam et ornatam sibi, tunc abit et adjungit sibi septem alios spiritus pejores se et ingressi habitant ibi; et fiunt posteriora hominis pejora primis" (Matth. xii. 43-45). per quod "exeat immundus spiritus ab homine," intelligitur paenitentia illius qui in malo est; per quod "perambulet arentia loca, et non inveniat requiem," intelligitur quod vita boni ei talis sit; per "domum," in quam, quia reperit vacuam et sibi ornatam, revertitur, intelligitur ipse homo et ejus voluntas, quod sit absque bono; per "septem spiritus" quos sibi adjungit, et cum quibus revertitur, intelligitur malum conjunctum bono; per "statum ejus tunc pejorem priori," intelligitur profanatio: hic sensus est sensus internus horum verborum, nam Dominus per correspondentias locutus est. Simile intelligitur per Domini verba ad illum quem sanavit in piscina Bethesda, "Ecce sanus factus es; ne pecca amplius, ne fiat tibi aliquid quod pejus est quam prius" (Joh. v. 14);